فولاد پُرکربن، تنها فلزی‌ست که قابلیت انجام عملیات حرارتی و سخت‌کاری شدن دارد.
«سخت‌کاری» به فرآیندی گفته می‌‌شود که در شرایط خاص، سطح رویی فولاد و خواص مکانیکی، متالوژیکی، شیمیایی و فیزیکی آن دچار تغییر شده و بهبود می‌‌یابد، اما بخش داخلی آن تغییر نمی‌‌کند و از آن در ساخت قطعات صنعتی استفاده می‌کنند. فولاد سخت‌کاری شده، اصطلاحی‌ست که اغلب برای فولاد پرکربن به کار می‌رود که پس از انجام عملیات حرارتی بر روی آن، بلافاصله در آب یا روغن، سرد می‌شود. در این فرآیند، استحکام فولاد را با افزودن برخی عناصر مانند مولیبْدن (Molybdenum)، کروم، نیکل، سیلیسیوم و تنگستن افزایش می‌دهند. این نوع ورق‌ها به دلیل خاصیت ارتجاعی خود (تغییر شکل الاستیک)، برای ساخت قطعات فنری مناسب هستند؛ زیرا قابلیت آن را دارند که زیر بار قرار بگیرند و بدون تغییر شکل دائمی پس از حذف بار به حالت قبلی خود برگردند.
«ورق‌های فنری سخت‌کاری شده‌ی نورد سرد» در ساخت قطعات و مجموعه‌های خودرو از قبیل دیسک و صفحه کلاچ، انواع بوق، واشر فنری، تولید انواع ابزارآلات ساختمانی از قبیل ماله، کاردک، لیسه‌های نقاشی، اره‌های چوب‌بُری و نقاله، ابزارهای اندازه‌گیری، انواع فنرهای صنعتی و قطعات اتصالی آسانسور کاربرد دارند.